tekhne (taşındık)
İST.BAROSU OLAĞANÜSTÜ GENEL KURUL-İZLENİMLER
Pablo Larrain - NO
Hatırlananlar ve Unutulanlar: İslam Coğrafyasında Modernleşme ve
BLOGLARIM
Carlo Domeniconi- KOYUNBABA (Suite for Guitar. Op. 19) ve UZUN İ
Maria Farantouri-To Mistiko (Şarkı sözü çeviri)
Lhasa de Sela ve BJORK şarkıları (şarkı sözü çevirileri)
The Great Silkie of Sule Skerry
Archibald MacLeish (Avukat, Şair)- (şiir Çeviri) Başlık
A.O.Ç.: İşgal ve Direniş
HANGİ TARAFTASINIZ? (which side are you on?)
The Foggy Dew (Balad çevirisi)- 1916 Ayaklanması
Lisa Zaran (şiir çevirileri)
Türkiye’de öğretmenlik mesleğinin dönüşümü/dönüştürülme çabaları
Hugh MacDiarmid-İskoç rüzgarı
Hugh MacDiarmid
1892–1978
http://www.poetryfoundation.org/bio/hugh-macdiarmid
Bir demirişi üzerine düşünceler
Keşke bilediğiniz metale benzeseydiniz,
Keşke demir ruhunuza ağsa,
Keşke çelik olsaydınız kendi iyiliğiniz için!
Hâlâ hamur gibisiniz zorba hükümdarlarınızın
Parmakları arasında! Size çevrilecek tüfek ve tabancaları
Üretiyorsunuz kendi ellerinizle! Kuşku yok bu silahların
Sizleri yaralayıp öldüreceğinden -
Düşmanlarınıza silah yapacak kadar aptalsınız!
Hugh Mac Diarmid
(Türkçeye çeviren: İsmail Aksoy)
Zamanda bir nokta
Şimdi anlıyorsun işte, nasıl da yıldızlar ve yürekler bir olmuş
ve nasıl da hiç bir yerde bir son, bir engel var; nasıl da
sınırsız olan mükemmelce oturur ve ayrılmaz düşünceden,
nasıl da her bir parça sonsuz büyük ve sonsuz küçük olabilir,
nasıl da en dıştaki yayılım yalnızca bir noktadır, ve nasıl da
ışık, uyum, devinim, güç, kendine has herşey, ayrılmış herşey
ve birleşmiş herşey hayattır.
Hugh Mac Diarmid
(Türkçeye çeviren: İsmail Aksoy)
Hugh MacDiarmid is the pen name of Christopher Murray Grieve (11 August 1892, Langholm[1] – 9 September 1978, Edinburgh[2]), a significant Scottish poet of the 20th century. He was instrumental in creating a Scottish version of modernism and was a leading light in the Scottish Renaissance of the 20th century. Unusually for a first generation modernist, he was a communist; unusually for a communist, however, he was a committed Scottish nationalist. He wrote both in English and in literary Scots (often referred to as Lallans).
http://en.wikipedia.org/wiki/Hugh_MacDiarmid
Hugh MacDiarmid’in esas adı Christopher Murray Grieve’dir. 11 ağustos 1892 yılında İskoçya’da doğmuştur. Yirminci yüzyılın önde gelen İskoç yazarlarından biridir. Modernizmin İskoç versiyonunun yaratıcılarındandır. Ayrıca 20. yüzyıl İskoç Rönesans’ına öncülük etmiştir. İlk dönem modernistlerden beklenmeyen bir biçimde komünisttir. Ayrıca komünistlerden beklenmeyen bir biçimde de İskoç ulusalcılarındandır. Şiirlerini İngilizce ve Scots denilen bir tür İskoç diliyle yazmıştır. 1910 yılında gazeteciliğe başlamış ve 5 yıl süreyle gazetecilik yapmıştır. Daha sonra birinci dünya savaşı sırasında orduda sıhhiyeci olarak görev yapmıştır. Savaştan sonra evlenmiş ve gazeteciliğe geri dönmüştür. Şiir ve düz yazılardan oluşan ilk kitabı Annals of the Five Senses’i İngilizce olarak 1923 yılında yayımlamıştır. Daha sonra Scots dilinde bir dizi kitap çıkarmıştır. Bu çalışmaları içinde İskoç edebiyatının en önemli ürünlerinden olan A Drunk Man Looks at the Thistle’ı yayınlamıştır. MacDiarmid siyasetle iç içe olup İskoç ulusal partisinin kurucularındandır ve Büyük Britanya komünist partisi üyesidir 9 eylül 1978 yılında Edinburgh’te ölmüştür.
Bir gözetleme deliği
Bir gözetleme deliği tanırım
bakar da durur gökyüzüne
dercesine:
Sen ne kadar uzun boyluysan
öylesine derinim ben de,
Gökağa!
Hugh Mac Diarmid
(Türkçeye çeviren: İsmail Aksoy)
Küçük beyaz gül
Dünyanın bütün gülleri benim için değil.
Payımla yetinirim ben
Küçük beyaz gülüyle İskoçya'nın
Ki keskin ve tatlı bir kokusu vardır - ve burar yüreği.
(Türkçeye çeviren: İsmail Aksoy)
Hugh Mac Diarmid
GEOFF COOPER
Göklerden
İskoçya’da kitaplarla dolu bir kır evinde yaşardı
düzenli, ufak tefek bir adam, göze çarpan hiçbir şeyi yoktu
yalnızca mor ötesi ışın gibi keskin iki göz
elması kat kat kesip
iki yüzlülüğü sıyırıp atmaya yarayan.
Kitapları süs ya da toplumsal silahlar değildi
binlerce yıl konuşabilirdi tarihten hiç teklemeden
Don Scotus, Arbroath, Edinburgh’lu Hulme,
ülkesinin geçmişini dürüstçe kavrayan
bu iki mavi göz, İskoçya’nın o en güzel çiçekleri.
İnanıyorum ki konuşmaya başlar başlamaz
savaşa hayır derdi ama 39’da gönüllü oldu
sıhhiye eri olarak ön cepheye
çıkartma günü taburuyla indirildi,
tam da ilk dalgada Colentin’e.
Ama güneşli bir gün kapımı
usulca çaldı. Yalnızca bıkkınlık, yalnızca uzaklık vardı gözlerinde
tek bir cümle söyledi_____
“artık bahçemle uğraşmanıza gerek yok.”
Sonra yavaşça, dermansız yürüyüp uzaklaştı.
Birkaç saat sonra öğrendik ve ben
İyi olan neyimiz varsa hepsinin, iyi olan herşeyin
-onun güçlü ve korkusuz aşkının-
göçüp gittiğini hissettim.
İskoçya’da pırıl pırıl bir bahar günüydü
bazen soğuk, bazen serin
tam güneş tutulması, gece yarısı
yeri doldurulamaz olan
sönen bir yıldızdı.
Çeviren: Nesrin Eruysal
Şehir
Bir başka ülkeye, bir başka denize giderim, dedin
bundan daha iyi bir başka şehir bulunur elbet.
Her çabam kaderin olumsuz bir yargısıyla karşı karşıya;
-bir ceset gibi- gömülü kalbim.
Aklım daha ne kadar kalacak bu çorak ülkede?
Yüzümü nereye çevirsem, nereye baksam,
kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
boşuna bunca yıl tükettiğim bu ülkede.
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma-
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünde de.
Constantino Kavafis
Çeviren: Cevat Çapan
Yola Çıkmak! Yitirmek Ülkeleri
Yola çıkmak! Yitirmek ülkeleri!
Bir başkası olmak süresiz,
Yalnız görmek için yaşamaktır
Köksüz bir ruhu olmak!
Kimseye ait olmamak, kendime bile!
Durmadan gitmek, sonu olmayan
Bir yokluğun peşinde
Ve ona ulaşma isteği içinde!
Böyle yola çıkmaktır yolculuk.
Ama ben açık bir yol düşünden öte,
Bir şeye gerek duymuyorum yolculuğumda.
Gerisi sadece gök ve toprak.
Fernando Pessoa
Çeviri: Cevat Çapan
(1933)
Anlar
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM...
Jorge Luis Borges
http://www.gnoxis.com/dunyadan-siirler-dunyadan-sairler-
KENNETH ROSEN
Benjamin’in Metaforu
Pireneler’in yüksek tepelerinde, Fransız granitiyle İspanyol selvisi
arasındaki farkı aydınlatan sınırda,
Işkenceyi değilse de, azabı beklerken, insan zekasının güneşli ve
muhtelif doruklarında,
Hayatın güçlükleri basmakalıp sözlere dönüştüğünde, gururlu,
utangaç, gösterişsiz,
seyrek bıyıklı ve yuvarlak gözlüklü Yahudi, kaderine razı olup,
son verdi hayatına,
Aydınlık, sıradışı zihni Walter Benjamin’in yok etti
kendini (yelek cebindeydi
siyanür). Aşikar olanı zordur dile getirmek. Sanatın
kökenini açıkladı
“Artık en önemli konularından örnekler verirken
kendini ortaya koyamayan” bir adamın
zorlukları içinde. Bu yüzden
eğer umuyorsanız
Ninniler ya da yemek dualarından fazlasını söylemeyi,
gidin hayatınızın Pireneler’ine,
Anlamın yittiği o yere ve yeni bir sözcük bulun
ölüme, aslında hiç gerekmese de.
Çeviren Nesrin Eruysal
KENNETH ROSEN
Benjamin’s Metaphor
High in the Pyrenees, at a border that clarifies the difference
between French granite and Spanish cypress,
Expecting torment if not torture at this sunny and sundry
acme of human intelligence.
Life’s exertion became a tautology, and the proud, otherwise
shy, unprepossessing Jew
With a scant moustache and round eyeglasses, swallowed
his lot and ended it,
The lucent, unexpected mind of Walter Benjamin, self-
obliterated (cyanide
In a vest pocket). The obvious is hard to articulate. He
proposed the origin of art
In the dificulty of what someone thinks, produced by
an individual “No longer able
To express himself by giving examples of his most important
concerns.” So if you’d hope
To utter more than lullabies or prayers at mealtime, go to
the Pyrenees of your life,
Where nothing makes sense, and invent the necessity of death
word for unnecessary word.
IMMANUEL MIFSUD
Udolni Caddesi’nde, Brno
Bindiğimiz her tramvayda sarar beni
Bu hüzün dağlar gibi.
Brno’nun boş sokakları gibi.
Udolni Caddesi’nde uyuyan sessizlik gibi.
Tek başına yaptığımız bu berbat yolculuk gibi
Meydanın ortasında karşılaştığımızdan beri.
Ruhsuz tıpkı bu kaldırımlar gibi.
Çeviren: Nesrin Eruysal